Rozdział 16

Dzień przyjęcia zbliżał się nieuchronnie a Draco nie miał zielonego pojęcia,jak powiedzieć Blaise' owi że idzie na nie z Hermioną. Tym bardziej po ichostatniej rozmowie na Wieży Astronomicznej.

Siedział teraz na błoniach, na wielkim kamieniu i obserwował dzieciakibiegające w tą i z powrotem i obrzucające się nawzajem śnieżkami. Gdyby ontylko nie był w tym cholernym Klubie Ślimaka!

Co niby miałby mu powiedzieć? Może prawdę?

Tylko jaka właściwie była prawda? Oh, no tak. On po prostu chciał  iść na to

przyjecie z nią. Chciał i koniec.

Oczywiście zdawał sobie sprawe z tego, że takie wyjaśnienie nie przejdzie,ani u Blaise'a ani u żadnej osoby, ale co miał zrobić? Jeśli wcale mu niepowie, tym gorzej na tym wyjdzie.

Dobra. Powiem mu prawdę, postanowił izeskoczył z kamienia, z zamiarem

odnalezienia kumpla. Nie dane było mu jednak szukać zbyt długo. Ledwowstał, poczuł jak kulka mokrego i zimnego śniegu trafia go prosto w głowę.

- Zabini, pożałujesz. - warknął i ulepił śnieżkę, którą wycelował jakmyślał, w Blaise'a.

Ale Blaise'a nie było. Była tylko Hermiona, zaśmiewająca się do rozpuku zezdezorientowanej miny Draco.

- Nie trafiłeś! - krzyknęła do niego.

Na twarzy chłopaka natychmiast pojawił się niekontrolowany uśmiech.

- Ach tak? - schylił się, pochwycił garść śniegu i rzucił w Gryfonkę. -Terazmasz za swoje! – powiedział, kiedy dziewczyna oberwała.

- O nie! Zaraz zobaczysz!

Nie wiadomo kiedy zaczęli obrzucać się śnieżkami jak małe dzieci, i śmiaćna całe gardła. Draco pomyślał, że nigdy nie czuł się w ten sposób. Czuł się...Wolny. Lekki, jakby cały ciężar obarczający go, spadł nagle, z pojawieniem siędziewczyny. Po prostu rzucał się z nią śnieżkami, jak każdy normalny chłopak…

W pewnej chwili postanowił zastosować taktykę 'nacierania'. Podbiegł do Hermionyi próbował zatopić jej twarz w śniegu, ale nic z tego. Dziewczyna wciąż się śmiała,on też nie mógł być poważny. Opadli bez sil

na ziemię,  wciąż chichocząc.

- Jestem caaaała mokra - powiedziała.

- Sama zaczęłaś - przypomniał jej chłopak.

- Wiem. - i znów wybuchnęli śmiechem.

Wszystko wydawało się być w tej chwili takie proste i oczywiste.

Nie mieli pojęcia że przygląda im się wiele osób, w tym Harry, Ron i BlaiseZabini.

Stali kilkanaście metrów dalej z otwartymi ustami i patrzeli to na siebie,to na parę leżącą w śniegu.

- Co to ma być? - Zabini podszedł do bruneta i rudego.

- To ja się pytam o co chodzi - warknął Ron, mierząc Ślizgona spojrzeniem.

- Pewnie rzucil na nią jakieś zaklęcie.

- Jasne. Chyba ona walnęła go ta śnieżką tak mocno, że postradał rozum.

- Zamknijcie się! - odezwał się Harry.

- Czy wy przypadkiem nie powinniście iść teraz na obiad? - usłyszeli z tylugłos Snape'a. Odwrocili się do niego i cala trojka jednocześnie wskazała naHermionę i Draco.

Profesor spojrzał na nich i jego oczy zabłysły.

- Co w tym dziwnego? - spytał

- Panie profesorze, co w tym dziwnego? - spytał Zabini -  A to, że to jest Malfoy, a tam obok, taszlama Granger!

Na te słowa różdżki Harrego i Rona powędrowały do góry.

- Potter, Weasley, różdżki w doł. - warknął Snape - A ty, Zabini, nieużywaj tego słowa. Każdy z was, traci pięć punktów.

- Ale...

- A teraz jazda do Wielkiej Sali! - zagrzmiał i popchnął ich w strone zamku.Odeszli wsciekli i zostawili Snape'a, ktory usmiechal się pod nosem.

* * *

- Czy ty rozumiesz to co się tam działo? - spytał Ron, kiedy razem z Harrymsiadali do stołu.

- Sam nie wiem...  - odparl chłopak.

- Ja się pytam co to do cholery miało być?! Czy ona już kompletnie oszalala?Najpierw nie ma jej na lekcjach i nie mowi dlaczego. Potem kłamie nauczycielowiprosto w oczy. Hermiona, okłamujenauczyciela!  A teraz co? Postanowiłazbratać się z wrogiem?!

- Ron, do cholery widzę co się dzieje! Ale skad wedlug ciebie ja mamwiedzieco co chodzi? Jedynym pocieszeniem jest to, że Snape odjął Zabiniemu punkty. Wswojej karierze chyba po raz pierwszy odjął punkty Ślizgonowi. - prychnął

- Może chodzi o przyjecie u Slughorna, co? - wtracila Ginny.

Chlopcy spojrzeli na nią jak na wariatkę.

- Rany... Wam to trzeba wszystko tlumaczyc wielkimi literami... - westchnela- Sami chcieliscie, żeby go tam zabrala, prawda? Wiec moze o to chodzi? MozeHermiona probuje go po prostu... Urobic.

- W sumie... - zastanowił się Ron - To ma jakis sens.

- Taaa. I Malfoy tak po prostu nagle przestał ją nienawidzić, tylko dlatego,żeby pójść z nia na glupie przyjecie? - Harry wciaz był pesymistycznienastawiony do sprawy. - A jeśli to jakas czesc jego

zadania, dla Voldemorta?

- O nie, Harry. Nie zaczynaj - powiedziala Ginny. - Nie wszystko musi mieć zwiazekz Sam- Wiesz - Kim.

- Ale Ginny, to co się dzieje, nie jest normalne.

Dziewczyna się zasmiała

- A czy cokolwiek w naszym zyciu jest normalne? Na kazdym roku cos się dzieje.Przypomniec ci? No wiec w pierwszej klasie ocaliles Kamien Filozoficzny. Wdrugiej, ocaliles mnie, bo zostalam opętana, przez dziennik Riddle'a. Wtrzeciej miales bardzo bliskie spotkanie z wilkolakiem, cofnales się w czasie iocaliles Syriusza. W czwartej odrodził się Voldemort no i w zeszłym roku...

- Dobra. Nie kończ. - zamyslil się. - chwila chwila. Widzisz?! Wszystko ci siędziało zawsze miało jakis zwiazek z Voldemortem! Co jeśli tym razem jest taksamo?

- Harry, błagam, odpuść.

- Jasne. Ale jak cos się stanie, nie wkurzajcie się potem na mnie.

Harry wstal i wyszedl z Wielkiej Sali, mijajac po drodze Hermione. Poslal jejwsciekle spojrzenie.

- Co się stalo Harremu? - spytala siadajac kolo Ginny.

- Pytanie brzmi, co się stalo Tobie. - powiedzial Ron, po czym wypil duszkiemszklanke soku dyniowego, ktora natychmiast napelnila się na nowo.

- Ron, o co ci chodzi?

- O Malfoya. Cala szkola już gada o waszej snieznej zabawie.

Kurcze, pomyslala Hermiona. Nie pomyslalam o tym.

- Ron... - nie mogla dluzej ich oklamywac, musi w koncu powiedziec im prawde.Tylko sama nie wiedziala jaka jest prawda. Miala im powiedziec, że chybapolubila Malfoya? Przeciez z miejsca wyslaliby ja do Swietego Munga.

- Co jest Hermiono? Co takiego się dzieje, że nam nie mowisz?

- Ron, to nie jest takie proste. Dajcie mi jeszcze troche czasu. Obiecuje, żewszystko wam wyjasnie.

- Jasne. - chlopak wstal i odszedl od stolu.

- Ron! - Hermiona wolala przyjaciela na prozno.

- Daj mu czas Hermiono. Jest zły, bo spedzasz teraz tyle czasu bez nich...

A do tego ten Malfoy...

- Draco. On ma na imię Draco - machinalnie poprawila ja dziewczyna.

- Okej. Hermiono, widze, że musimy powaznie porozmawiac. Chodz.

* * *